Prześladowania to problem, który dotyka coraz więcej dzieci i młodzieży. Presja ze strony środowiska, chęć zaimponowania rówieśnikom oraz osobiste rozterki sprawiają, że zarówno nastolatki, jak i najmłodsi każdego dnia muszą zmagać się z ogromnym napięciem. Ich poczucie zagubienia potęgują dodatkowo media społecznościowe, przez które dzieci już w bardzo wczesnym wieku narażone są na nadmiar szkodliwych informacji i bodźców.

Nie posiadając jeszcze wypracowanych technik radzenia sobie ze stresem, najmłodsi często próbują wyładować na innych gromadzącą się w nich frustrację. Trudno się zatem dziwić, że skala problemu przemocy rówieśniczej z każdym rokiem rośnie. Jakie kroki należałoby podjąć, by temu zapobiegać, a jednocześnie spieszyć z pomocą zarówno ofiarom, jak i ich dręczycielom?

Pierwszym najprostszym działaniem powinna być rozmowa. Bez względu na to, czy będzie ona miała miejsce w szkole, czy też odbędzie się w domowym zaciszu pomiędzy rodzicami i dziećmi, podjęcie tematu przemocy ma kluczowe znaczenie. Aby umieć rozpoznać niebezpieczne zachowania, dzieci muszą bowiem wiedzieć, czym w ogóle jest dręczenie. Także wychowawcy powinni zasygnalizować najmłodszym, że są gotowi każdego wysłuchać i udzielić mu pomocy. Zbudowanie zaufania jest podstawą, bez której dzieci w przyszłości nie będą miały odwagi zwierzyć się dorosłym ze swoich problemów.

 

Kolejnym krokiem winno być powiadomienie o problemie nauczycieli dręczonego dziecka, co zapewni mu dodatkową ochronę i uwagę w szkole. W trudniejszych przypadkach trzeba również zwrócić się do rodziców prześladowcy i razem z nimi spróbować zastanowić się nad przyczynami i możliwym rozwiązaniem problemu. Często zdarza się bowiem, że agresorami są te osoby, które same zmagają się z poważnymi trudnościami i wykorzystują napastliwe zachowania, by zwrócić na siebie uwagę. Dla zapewnienia dręczonemu uczniowi odpowiedniego wsparcia wskazane jest ponadto objęcie go opieką psychologa.

Warto też wzmacniać w dzieciach poczucie własnej wartości i rozwijać ich umiejętności interpersonalne. Bardzo często bowiem ofiarami prześladowań są właśnie ci uczniowie, którym brakuje pewności siebie. Można zachęcić najmłodszych do poszerzenia swego grona przyjaciół poprzez zaangażowanie się w dodatkowe aktywności i zajęcia, dzięki którym dzieci nie tylko zyskają nowe umiejętności, ale też nauczą się lepiej nawiązywać relacje i pracować z innymi.

W pomocy nękanym najważniejsze jest bycie czujnym na to, co starają się – czy to w bezpośredni, czy też niewerbalny sposób – zakomunikować nie tylko najbliższym osobom. Często, obawiając się ewentualnej reakcji ze strony agresora, dzieci boją się rozmawiać o swoim problemie z dorosłymi. Dlatego też opiekunowie powinni ponad wszystko wykazywać się wrażliwością i zmysłem obserwacji. Pomóc dzieciom będziemy w stanie tylko wówczas, gdy dostrzeżemy, że tej pomocy potrzebują, a one obdarzą nas zaufaniem.